Binnenstebuiten gelezen

Een boek dat alle ouders van kinderen moeten lezen, alle lagere-school-onderwijzers, iedereen die een bepaald kindergedrag niet kan duiden. Verhelderend. Ronald D. Davis schreef "De gave van dyslexie" en "De gave van leren", die op eenzelfde basis gebouwd zijn. Dyslexia, zijnde de kunst van het (niet-analytisch) waarnemen door beelden. Dat had ik nooit zo begrepen.

De 'wereld' begrijpt dyslexie als een afwijking. Dyslectici denken niet zoals anderen in woorden die zinnen vormen, maar gebruiken hun geestesoog om beelden zonder de omweg via woorden, als gedachten rechtstreeks naar de hersenen te sturen, wat de 'lees'tijd enorm verkort en doelmatiger verloopt. Een verborgen talent.
ISBN 90 389 07451 Uitg. Elmar B.V. Rijswijk 1995, 1998 (3e druk)

Tijdens het buurtfeest van Kievitsnest in de Provinciestraat een gesprek gehad over de monoloog van Hugo Claus - Gilles en de nacht - ISBN 90 234 3072 7 CIP Uitg. De Bezige Bij, Amsterdam, 1989. Mijn gespreksgenoot was een acteur, die dacht aan een opvoering in de Dominicuskerk. Gilles de Rais, een 15de-eeuwse maarschalk van Frankrijk, houdt deze monoloog tijdens het proces dat tegen hem gevoerd wordt wegens het aanranden en vermoorden van honderden kinderen.

Als toetje en in een snelle haal - ik was de laatste bezoeker in de bib - HdC De gedichten van Herman de Coninck meegeritst en er geen spijt van gehad.
ISBN 90 295 0948 1 De Arbeiderspers, Amsterdam, 1998, 1999, 2000. Achterstevoren en binnenstebuiten gelezen.

Twee strofen uit moeder p.228

Wachten is wat een tuin overkomt
onder sneeuw, een boomstam
onder mos, hoop op betere tijden
in de 19de eeuw,
woorden in een gedicht.

Want poëzie heeft te maken met het lang
samen laten beschimmelen van dingen,
het alcohol laten worden van druiven,
het konfijten van feiten, het inmaken
van woorden, in de kelder van jezelf.