Jàn zongder Vriês XIX

En muingd ies er verloêpe sèèdert dà Jàn ien Dieksmoiden oankwàm, en muingd vol gewiechtege gebuirteniesse. D 'àrtougelàke bèngde zèn tèège Slois oepgerukt. Jàn 'èè wongdere vàn dàpper'àd verriecht. Z'n vermèètel'àd èn z'n boitegemiêne liechomskràcht slooge d Èngelse mè' zoê 'ne schriek, dà ze bà z'n noaderieng oep de vlucht gienge gelàk làmmekes voer de wolef. Noa d ouverwiennieng weer 'em duir 'iêl 't lèèger toogejoicht.

Ien Brugge truggekiêrd, riechtte den 'àrtog pràchtege fiêsten ien ter iêre vàn ongzen 'èld. Làngst alle kàànte weer 'em geproamd diengst te nèèmen ien 't lèèger, mor 'oo schietterend de tookomst oek wàs, dee z 'em vuirspeegèlde, toch wèès 'em èlek vuirstèl vàn der 'àànd. 'à wilde nor z'n Groetsje trugkiêren èn mè' Alweenà traawe. Dà lèste goeng zoe gemàkkelàk nie, wànt voleges de wètte vàn 't riedderschàp mocht nen èèdelmàn gien 'aawelek oangon mè' en onèèdele. Oemdà Jàn onverzèttelàk blèèf, moest den 'àrtog wèl toogèève. Oem 'et aawelàk muigelàk te moake zongder de wètte vàn 't riedderschàp te krèngke, weer Alweenà, oep oanroie vàn d 'àrtogien, vàn te veure toet den oadelstàànd ver'èève. 't Aawelàk weer ien Brugge mè' groête proal gesloute. 'iêl 'et hof èn al d offeseere woare bà de plèchteg'àd tèègewourdeg. Ènege doage noa 'et aawelàk verleet 'et joenge poar Brugge oem nor Ààntwààrepe trug te kiêre.

Alweenà èn 'uir mooder, allebai gekliêd gelàk de vërnoame doames vàn diên taid, zoaten ien en pràchtege koets, getrokke duir veer stààreke pèêrde. Jàn èn Doukus rèèë der nèffe. Talraike deenors mè' 'et woape vàn Stràziêle oep laifrok èn mààntel volegden 'un. Èn Schol? Diê zàt ien de roime koets bà z'n miêsterès. Zene kop rustte oep 'uire schoêt èn 'à kèèk 'uir vàn taid toet taid mè' z'n verstààndege oêge oan, alsof dàt 'em wou zègge: ‘Wèlnaa, leeve miêsterès, zèdde tevrèède?’ èn dàn striêlden Alweenà 'em èn murmelde:

"Brààven, traawe Schol! We zulle mekààndere noêt verloate!"
Èn às 't pèêrd vàn Doukus oem de iên of àànder oêrzoak staigerde èn den onèrvoare roiter mooiten 'od oem z'n aige ien 't zoadel te 'aawe, dàn bàsten 'em vroulàk èn 'ot 'em plezeer ien de potseerlàke bewèègienge vàn z'ne vreengd.
Oep zèèkeren oavend 'eel de stoot stil vuir en groête pàcht'oove. Ne màn èn e màske troade de bezeukers tèège: boor Stàànse èn z'n dochter 'ilda.
"Zè wèlkom, 'iêre," spràk 'em iêrbeedeg.
"Leeven 'èèmel," krèèt iênsklàps z'n dochter, "zèdde gai 'et, Doukus?"
"Joa, 'ilda," ààntwourdde diê, vàn ze pèêrd spriengend, "iek zèn 'et!"
"Èn gai, boor Stàànse, schènt mà nie miêr te 'èrkènne? Zèn ek dàn zoe 'àrd veràànderd?" vroog Jàn.
"Joa toch...... ge zè Jàn, de vreugere..."
"De vreugeren Ààntwààrepse stroatjoenge!" làchte Jàn.
"Der ies toch wèl rèèden oem oe nie te 'èrkènne! Ge zè naa gekliêd gelàk ne vërnoamen èèdelmàn......"
"Dà zèn ek oek, boor Stàànse! Den 'àrtog 'èè mai riedder gesloagen èn mai d 'iêrlàk'àd vàn Stràziêle geschoengke!"
"Wà zègde?"
"Èn mai èèt 'em vraibreeve gegèève!" joichte Doukus.
"'t 'èèd èngkel vàn Doukus àfg'àngen oem toet de ràng vàn joengker ver'èève te wëre," voogde Jàn der bai, "mor 'à 'èèg 'et nie gewild."
"Wèl, diên doemme kèêrel!" reep de pàchter.
"Nèè, vreengd, ààntwourdde Jàn 'eeroep, 'à 'èèd 'iêl verstààndeg g'ààndeld!
"'oo dà?"
"Me zullen 'et oe vàn noldje toet droike vertèllen, às w on toafel ziette, wànt klàppen èn bàbbele, wànniêr dàt dem boik lèèg ies, goa nie."
"Dàn zulde nie lààngk 'oove te wàchte, wànt iek bràànd vàn ongeduld oem te wèète, 'oo dàt dàd allemol oangekoumen ies!"

De noêdege bevèèle weere gegèève; gien eur verleep er, of 'iêl 't gezèlschàp zàt ien 'et roime woênvertrèk rongdoem de groête toafel. De spaize smokte làkker èn 't schoimend beer mokten algaa de toenge los. Jàn èn Doukus woare buirteliengz on 't wourd; al 'un wèèderwèêrdeg'èède weeren oepg'old. Doukus waidde nàteurlàk oit ouver Jàn z'n 'èldendoade, terwail dà' diê vëral dèè oitschainen, 'oo dà z'ne màkker goandewèg ne fliengke, stààreke kèêrel gewëre wàs, diê, èèvenàs Jàn, vàn nieks èn neemànd nie miêr bàng wàs. Taides de bestërmieng vàn Slois wàs 'em gedeureg on Jàn z'n zai geblèèven èn 'od 'em z'n aige zoeziêr ongderschaide, dàt den 'àrtog 'em às beloênieng toet de ràng vàn joengker 'àd wille ver'èffe. Doukus 'od gewaigerd, oemdàt 'em g'oêrd 'od, dà nen èèdelmàn alliên mè' en èèdel joengkvraa mocht traawe.

"Mor dà ies toch gien rèède," ongderbràk boor Stàànse.
"Joawèl," zei Jàn, "èn zèlevz en 'iêl gèldege."
"Oodà?"
"Wèl 'iêl iênvoudeg, oemdàt 'em zou wille traawe mè' e màske, dà nie toet den oadelstàànd be'oêrt."
"Iez dà woar, Doukus?" vroog de pàchter.
"Joa," ààntwourdde den oangesproukene, terwail dàt 'em roêd weer toet àchter z'n oêre.
"Èn sèèdert wànniêr iez die goestieng bà aa oepgekoume?"
"Sèèdert dà' k bà aa de schoapen 'oodde."
"Wèl, wèl! èn doar 'èdde mà noêt eet vàn gezèè!"
"Dà geloêf ek wèl! Ge zou vol te kwoad gewèst zèn!"
"Ieke?"
"Gai!"
"Èn woroem?"
Naa kwàm Jàn tussebaide.
"Iek zal 'et oe zègge, boor Stàànse," làchten 'em. "Dokus zou wille traawe mè' oe dochter 'ilda..."
"Mè' 'ilda?"
"Joa, às gai dorien toostèmt èn às 'ilda 'em nie afwaist!"

Boor Stàànse wàs duir dee mèèdediêlieng zoedoaneg ien verboazieng, dàt 'em gien wourde vongd oem ze oit te drukke. 'ilda, oep 'uir buirt, weer roêd èn sloeg 'uir oêge nèèr. Jàn kèèk baiden ènege oêgembliekken vroulàk oan èn vervolegde dernoa:

"Dèngkt nie, pàchter, dà Doukus oe dochter onwèêrdig ies! 'à ies ne màn gewëre, diên ouveral mè' oepge'èèven 'oêfd màg verschaine."
"Nen ààreme stoffel ies 'em oek nie, vermiets z'n tàsch mè' goudstukke gevuld ies! èn dàn, 'èèt 'em nie getoênd, duir 'et oanbod vàn den 'àrtog àf te waize, dàt 'em oe dochter 'ilda ten ziêrste genèègen ies?"
De pàchter wèngde z'n aige toet z'n dochter.
"'ilda," spràk 'em, "gai 'èd 'iêr te besliessen! Wilde gai Doukus toet màn èn dèngkte gai mè' 'em gelukkeg te zèn?"
"Iek 'èm altëd vuil vàn Doukus g'aawe, voader, èn naa dà k wèèt, 'oên groête oepofferieng 'em z'n aige oem mai getroêst 'èè, 'aaw ek nog miêr vàn 'em. Iek wil dus 'iêl gèêre z'n vraa wëre."
"Bràvou!" reep Jàn.
"Alliênlàk stèl ek às vuirwoarde, dà me bà aa blaive woêne."
"Mè' plezeer!" joichte Doukus.
"Dàn iez de zoak volkoumen ien orde," verkloarde Jàn.
 

's Àànderendogs verleet 'et gezèlschàp d 'oove vàn boor Stàànse èn rèè nor 't vèêr vàn Reupelmongde, wordàd 'et 't Schèld ouverstàk. Dor aindegde de lànge zwààreftocht duir de stoate vàn Jàn zongder Vriês, de màchtigem Boergongdiesen 'àrtog. Gelàk dà ge wèt, veel diê, ènege joaren loater, oep de brug vàn Montereau ongder de sloage vàn Taneguy du Châtel, iên vàn d èèdelleede vàn den Dolfain.

Nog dezèlefden dàg, vuir den ‘tàptoo’, beraikte ze de poêrte vàn Ààntwààrepe.
't Wàs nie zongder iênneg ontroorieng, dà Jàn, noa en muingdelànge àfwèèzeg'àd, de stroate vàn z'n geleefde mooderstàd betràd. 'oo groêt dà z'n ongeduld oek wàs oem Mooder Nèèltsje wèèr te zeeng, toch volegde 'em de road vàn Alweenà, die 'em zèè, dàt d aa vraa oep vërziechtege waize toet dà wèèrzeeng moest vuirberaid wëre.

Z 'eele doroem oep de Vraidàgmàrt stil èn noamen 'unnen ientrèk ien d àfspànnieng ‘De Vieoleere’, g'aawen duir miêster Willem Schèppermàn.
En 'alef eur noadeeng verleete twiê joengelienge d àfspànnieng. Den iêne wàs seerlàk gekliêd èn mè' ràpeer èn dolek gewoapend; den ààndere droog en verslèète bois, worongder en èèveziêr verslèèten 'èm; z'n gelàpte 'ouze woare bà mieddel vàn en koêr oem z'n 'uipe bevèstegd. Nietèègestoande dà 't wèèr toamelàk geur wàs, leep 'em bloêtvoets èn mè' ongedèkt 'oêfd.

Wee die twiê joenges woare, 'oov ek nie te zègge. Woar dà Jàn z'n plunje vàndoan g'old 'àd, iez oek nie mooilàk te roie. Boor Stàànse 'àd 'et às oandèngke bewoard, èn Jàn 'àd 'et 'em mè' 'etzèlefde ienziecht truggevroagd.
't dësterden al, toeng dà z 'et Kràbbestrotsje beraikte. Wèldraa 'eele ze stil vuir e liêg, onoanzeenglàk 'oizeke, wordà bouve de duir on en aizere stàng nen oitgedroêgde schol ien de wiengd 'oeng te bèngelen.

"'eer ies 't," flësterde Jàn mè' en vàn ontroorieng bèèvende stèm. "Zè vërziechteg, Doukus!"
"Betroud oep mai, vreengd," wàs 't gedèmpt ààntwourd.
Jàn verwaiderde z'n aige ènege stàppe, terwail dà' z'ne gezèl oanklopte.
"Weedoar?"
"Goo volek, Mooder Nèèltsje!"
De duir weer geoupend èn Doukus tràd bienne. Oanstongs sloup Jàn wèr diechterbai èn plëtste z'n aige mè' z'n oêr tèège de duir.
Mooder Nèèltsje 'od 'uir vètlàmp oepgeliecht èn kèèk dem bezeuker duirdriengend oan.
"Iek kèn oe nie, 'iêrschàp," spràk ze aindelàk.
"Dàd ies wèl muigelàk, mooderken," ààntwourdde Doukus.
"Wà wilde vàn mai?"
"En ienliechtieng. 'èdde gai giene klainzuing, Jàn genoamd?"
"Joa, 'iêr! Kènde gai 'em?" reep de vraa vruigdeg. 'uir aige plotselieng bedèngkend leet z er wàntraawend oep volegen:
"'à Ies nie miêr 'eer! Sèèdert zès muingden èèt 'em de stàd verloate. Às gai duir de Schout gezongde zè, muide gai oanstongs m'n 'ois vàn de zolder toet de kèlder duirzeuke! Wordà m'nen ààreme joenge eeverààns ies, èn zèlefs of dàt 'em nog lèêft, wèèt ek nie."
"Iek zèn nie duir de Schout gezongde, mooderken. Iek koum oe èngkel zègge, dà k oê klainzuing kèn."
"Ge kènt 'em? 'à lèêft dus nog?"
"Joawèl!"
"Èn wor ies 'em?"
"Nie vààr vàn 'eer!"
"Woar? Iek wil oanstongs nor 'em goan, kroipe zèlevz às den àfstàànd te groêt ies voer m'n aa biêne!"
"Dà zal wèl nie noêdeg zèn, wànt Jàn ies zoê diecht bai, dàt 'em 'iêl ongs gesprèk g'oêrd 'èè. Ge 'ooft zèlefs nie iêns boite te gon, wànt... doar ies 'em!"
Oep 'etzèlefden oêgembliek weer de duir oupegegoeid èn Jàn sproeng joichend bienne!
"Groetsje! Leef Groetsje!"
"Jàn! Me kiengd!"

Gedeurende lànge oêgembliekken wèèrkloengke der nieks àànders dàn kussen èn sniekke. Oek Doukus kon z'n ontroorieng nie bedwiengen èn schriêde vàn vruigde.
Aindelàk mokte d aa vraa 'uir aige los èn kèèk z 'uire klainzuing oan.

"M'nen ààreme joenge," spràk ze, "ge schènt nie vuil geluk g'àd te 'èmme, wànt ge zeet er nog èève ver'àkkeld èn verschuird oit às vreuger!"
Jàn begon te làche.
"Joa, Groetsje, dà schènt zoê! Mor iek 'èm nog wèl àànder kliêre, die en bietsje fàtsoengdelàker zèn dàn dèès!"
"Woroem droagde ze dàn nie?"
"Och, Groetsje, oemdà 't zoelààngk gelèèën ies, dà k dèès nog 'èm oang'àd, èn oek oemdà k vuir aa wilde verschaine, zjust gelàk dà ge mà vreuger gekènd 'èt. Mor naa godde mè' ongs mèè, wànt iek 'èm oe en groête, oangenoame verràssieng bewoard."
"Mor, kiengd, zoude nie iêst wàd èète? Iek 'èm dor nog e poar 'èêriengen èn en këst broêd!"
"Nèè, Groetsje, ge goa mè' ongs mèè! Me zulle stràk wèl èète! Kom!"

Ènege oêgembliekken dernoa woare ze wèr boiten èn verwaiderde z 'un, lusteg klàppend, ien de riechtieng vàn de Vraidàgmàrt.
Ongderwèg kwoame ze verschillege persoêne tèège, worongder ènege vàn Jàn z'n vreuger vreengde. Die 'èrkènden 'unne vreugere kàpitain èn begrootten 'em duir loide joichkrèète. Jàn verzwèèg 'un nie, dàt 'em voer goo truggekiêrd wàs, èn dàt 'em nor d àfspànnieng ‘De Vieoleere’ goeng.
Èn toeng dà Mooder Nèèltsje 'em ne stoemp ien z'n zai gàf èn 'em mè' àngstege stèm z'n onvërziechteg'àd verwèèt, begost 'em onduigend te làchen èn verkloarde, dàt 'em de zoak mè' de Schout wèl zou klèêrspienne, joa, dàt 'em de màgiestroat zèlef zou gon oepzeuken, às diê nie toet bà 'em kwàm.
 
Blieksemsnèl wàs duir 'iêl de waik 'et niefs verspraid, dà Jàn zongder Vriês trug ien 't stàd wàs. Verschillege persoêne woaren 'em tèègegekoumen èn 'odde mè' 'em gesprouke. Nàteurlàk woare der ènege brààve zèèle, die 'et oanstongs on Bèlle vàn Jàànsje de Kwiekkel goengen ouverbrènge, mè' de noêdege zienspèèliengen oep de doêd vàn 'uire zuing Thais der bai.

De aa 'oat vlàmde wèr oep bà Bèlle èn ze zwoor bà hoêg èn liêg, dàt de schèlem dèèze kiêr den dààns nie zou ontsprienge. Al lààngk vuir 't mieddàgeur klopte ze, duir getoige vergezèld, bà de màgiestroat oan. Diên 'èriennerde z'n aige nog goo, oep wèleke màneer Jàn de stàd verloaten 'od, èn beneefd wàs oem mè' dem beruchte klainzuing vàn Mooder Nèèltsje kènnes te moake, besloot ien aige persoên de zoak àf te 'ààndelen.

Duir talraike gerèchtsdeenors gevolegd, goeng 'em nor 't Kràbbestrotsje, wordà ziech al en rumoorege miênegte verdroeng. Die wàs ien twiê kàmpe verdiêld: de vaiànden vàn Jàn mè' Bèlle on 't 'oêfd, èn z'n vreugere vreengde. Die lèste, al'oowèl waineg talraik, 'odde vuir 'et vieswienkeltsje post gevàt èn leete 'un aige duir d àànder nie ouverschriêwe. On 'un oitdoagende 'oudieng èn draigende geboare koste gemàkkelàk zeeng, dà ze vàstbesloute woare 'unne vreugere kàpitain mànmoodeg terzai te stoan ien geval vàn botsieng. Naa èn dàn zèlefs zoenge z ien koêr:

Lèêven ongze Jàn, èn 'à màg er wèèze,
Lèêven ongze Jàn, èn 'à màg er zain!
'iep, 'iep, 'oorraa!

't Diengt às eet mààrekwèêrdegz oangestiept te wëre, dàt dàzèlefste leeke, 'oo onbedoidend 'et oek schènt, altëd ien de mongd vàn d' Ààntwààrepenèrs iez blaive voêrtlèêve.

Eedere kiêr às 't volk vàn de Schèldestàd z'n genèègen'àd èn leefde voer ne persoên - èn vëral wànniêr dàt diên oek Jàn 'iêt - wilt loecht gèève, kliengkt dàzèlefste leeke der às ne zèègekrèèt duir de stroate.
Bà 't verschaine vàn de gevriêsde màgiestroat 'eel allen twiest èn gekaif oep oem plëts te moake voer en gespànne niefsgiereg'àd. Eederiên wèèk iêrbeedeg oepzai oem 'em duirtocht te verliêne.

"Oupent de duir!" kloengk 'et gebeedend.
Iên vàn de gerèchtsdeenors volveurde dà bevèl. De Schout tràd bienne gevolegd duir ènegte vàn z'n mànne.
Mooder Nèèltsje wàs alliên ien 't klain vertrèk. Bà 't zeeng vàn de màgiestroat verschout ze, mor 'èrstèlde 'uir aige alràs.
"Vraa, wor ies oê klainzuing?"
"'a ies nie 'eer, men'iêr de Schout!"
"Sprèkte de woar'àd?"
"Iek zwèêr 'et vuir God èn al z'n 'ailege!"
"Vraa, pas oep! Wètte gà 'oo 't gerècht de leede stràft, die 'un aigen on ne valsen èèd bezongdege? Den iêste kiêr wëre z on de schààndpoal gebongden èn eederiên màg mè' voil èn slaik nor 'un goeie! Den twiede kiêr wërdt 'un bouveliep gesplèète! Den dàrde kiêr, d ongderliep! De vierde kiêr wërdt 'un bouveliep àfgesnèèë! De vèfde kiêr, d ongderliep! De zèsde kiêr boote ze 't mè' 't verlees vàn 'un toeng! Naa dà ge dà wèt, 'èr'oal ek m'n vroag: ies oê klainzuing t'ois?"
"Nèè! "
"Zwèêrde gai 'et?"
"Iek zwèêr 'et!"
"Wètte woar dàt 'em ies?"
"Joa."
"Woar?"
"'à wàcht oep mai ien ‘De Vieoleere’ oep de Vraidàgmàrt."
"Bà miêster Willem Schèppermàn?"
"Joa, 'iêr Schout."
"Mor dàd ies iên vàn de vërnomste àfspànniengen vàn Ààntwààrepe!" reep de Schout. "Oê ràkker vàn ne klainzuing zou doar... Oitvluchten, èn àànders nie!"
Èn z'n aige toet e poar deenors wèngdend, goeng 'em voêrt:
"Duirzukt de woênieng! Às 'em z'n aige verzèt, mokte gebroik vàn oe woapes!"
De twiê mànne ontbloêtten 'un zwèêrden èn troade bienne. 't Deurde nie lààngk, of ze kwoame wèr boiten èn verkloarde, dàt er neemànd te viengde wàs.
"Iek 'èm oe gezèè, wordà m'ne joengen ies," spràk Mooder Nèèltsje. "'à 'èè zèlefs beloufd oep aa te wàchten, èn às Jàn eet belouft, dàn 'oudt 'em ze wourd."
"Nor de Vraidàgmàrt!" beval de Schout.
"Nor de Vraidàgmàrt!" 'èr'oalde d oemstàànders. De stoot zètte z'n aige ien bewèègieng. Toeng dàt 'em de Vraidàgmàrt beraikte, wàs 'em al verteengdobbeld, wànt ien èleke stroat, wordàt 'em duirtrok, sloute tal vàn niefsgieregen 'un aige bà 'em oan.
"Jàn zal z'n aige nie loate ienrèèkene," miênde de iênen.
"'à zal z'n aige tèège de Schout nie dààreve verzètte," verkloarde d àànder.
"Zongder gebrouke riebbe zal 't nie àfloêpe," verzèèkerde Jàn z'n vreengde. "Èn às we 'em en 'àndsje kunnen 'èlepe," morde de veuregste 'iêt'oêfde, "zulle me 't nie loate!"

Ongderwijl woare de Schout, z'n volegeliengen èn Mooder Nèèltsje d àfspànnieng biennegetrèède.
Ien de groête àchterzoal stoeng de toafel gedèkt, èn rongdoem die toafel zoate Wànnà, Alweenà, Doukus, de pààdjes èn deenors vàn Jàn, Jàn, allemol ien pràchtkliêdai.
De Schout blèèf verboasd stoan èn weerep dernoa nen tournegen bliek oep Mooder Nèèltsje.

"Vraa," spràk 'em, "g 'èt de spot gedrèève mè' 't gerècht, èn dàt doo neemànd ongestràft! Wàchte, nèmd 'uir ien 'èchtenies!"
Naa rèès Alweenà oep.
"Nen oêgembliek, 'iêr Schout! Wee zukte?"
"Wee dà k zeuk, èèdelvraawe? De klainzuing vàn dèès vraa, ne stroatkàpoeng, diên 'et ongs, ènege muingde gelèèë, 'iêl làsteg gemokt 'èè, èn naa trug ien 't stàd ies. Mèn 'od mà verzèèkerd, dàt 'em 'eer ies, mor..."
"Èn dàd ies oek zoê, kloengk er en 'èldere stèm on 't àànder èngd vàn de zoal."

De Schout kèèk verràst oep. Doar stoeng Jàn, nie miêr ien z'n 'oaveloês plungje, mor ien de pràchtkliêdai vàn èèdelmàn, de vëst rustend oep 't ruisàchteg kraigszwèêrd, 'em duir den 'àrtog geschoengken, èn wormèè dàt 'em ien Slois wongdere verriecht 'od.
De Schout kèèk 'em verbluft oan.

"Wee zèdde gai, 'iêr?" vroog 'em aindelàk.
"Wee dà kiek zèn? Vreuger wàz ek Jàn zongder Vriês, de klainzuing vàn Mooder Nèèltsje oit 'et Kràbbestrotsje, naa zèn 'k dà' nog, mor bouvendieng riedder, 'iêr vàn Stràziêle èn àànder plëtse."
"Gai zè den 'iêr vàn Stràziêle, vàn wee dà ze vertèlle, dàt 'em ien Slois..."
"De Èngelse duchteg ien 'un vèêrwoater gezèèten 'èè," làchte Jàn. "Joa, iek zèn den 'iêr vàn Stràziêle, èn às ge mà nie geloêft, dàn dèngk ek wèl, dàt dèès geschrieften oe zullen ouvertoige."
Dà zèggend ouverraikten 'em de Schout ènegte pèrkàmèngte vàn zèègels vërzeeng. Noa ze gelèèze t 'èmme, ontbloêtte de màgiestroat 'et 'oêfd voer Jàn, èn spràk:
"'t Ies voer mai en groête iêr den iêste te zèn, diên aa, den 'èld vàn Slois, z'n iêrbeedege 'ulde màg beede. Às Ààntwààrepenèr zèn ek fiêr ouver aa!"
"G 'oudt mà dus nie oan, 'iêr Schout?"
"Oe oan'aawe? dàn kon ek èèvegoo den 'àrtog vàn Boergongdië zèlef oan'aawe!"
"Mor de zoak vàn Rèbbe?"
"Rèbbe?"
"Wèljoa, ge zè toch gekoume oem mà oan t 'aawe, oemdà k beschuldegd wër m'ne nèèf Rèbbe vermoêrd t 'èmme."
"Och joa...... 'èdde gai 'em vermoêrd?"
"Nèè! - 'à spèlde spoek oep 't kààrek'of oem mai bàng te moake. Iek docht mè' en ècht spoek te doeng t 'èmme, pàkten 'em vàst èn sliengerden 'em oep de meur. Loater, toeng dà k 'et wiet loake vuir ze geziecht wègtrok, zàg ek mè' wee dà k aigelàk te doeng 'od. Às ek gewèèten 'àd..."
"Goa nie voêrt, 'iêr vàn Stràziêle! Dee zoak iez ien orde!"
"'iêl wèl! Dàn blèft er mai nog slèchs ouver, oe e verzeuk te doeng."
"Lot 'oêre, riedder, èn às ek......"
"De toafel sto gedèkt. Blèft mè' ongs èèten, 'iêr Schout!"
"Volgèêre!"

Toeng dàt de gerèchtsdeenors boite kwoamen èn de toodràcht vàn de zoak on 't volk vertèlde, 'àd er ne plotseliengen oemmekiêr ien de gemooderen plëts. Wrok èn 'oat mokte plëts voer bewongderieng èn giêstdrieft. Às ne rollende dongder kloengk 'et ouver de Vraidàgmàrt:
"Lèêve Jàn zongder Vriês!"
Èn terwail dà' boiten 'et volk joichte, zoeng èn teerde, slout Jàn Mooder Nèèltsje ien z'n ààremen èn flësterde 'uir ien 'uir oêr:
"Groetsje, naa ies 't toch lààngk gelèèë, nie woar?...... Wànniêr kraig ek er wèr iên?"
"Kraige? Wà?"
"En ràànselieng, Groetsjeleef!"
 
È n g d e.